عید نزدیک بود؛ ماهی ها دورهم جمع شده بودند تا شهرشان را تمیز و مرتب کنند. هر کسی یک کاری می کرد. 

شب وقتی بابای سعید به خانه آمد، یک پلاستیک دستش بود. پلاستیک را با لبخند به سعید داد. سعید با تعجب آن را نگاه کرد.

در زمانهای قدیم، آسیابانی بود. او متوجه شد که دوتا از کیسه های آردش خالی شده و مقداری آرد هم روی زمین ریخته شده است. 

مادرم می گفت: «دخترم اون دستبند برای دستت بزرگه. ممکنه توی راه بیفته. بذار بزرگ تر که شدی دستت کن. »

نزدیک غروب، علی در حیاط آپارتمان مشغول دوچرخه سواری بود که تصمیم گرفت توی کوچه برود و در فضای بزرگ تری، دوچرخه سواری کند

بچه ها داشتند توپ بازی میکردند. قطره های اشک ابری ریزه روی صورت بچه ها ریخت

برادرم وحید دو سال از من بزر گتر است. بابا نفری بیست و پنج هزار تومان به ما داد و گفت: «برید آرایشگاه سرِ کوچه و موهاتون رو کوتاه کنین ».