در روزگاران گذشته مرد پارچ هفروشی شاگردی به نام محمود داشت.

در زما نهای قدیم در دهی دور، زاغی زندگی میکرد. زاغک چند روزی بود که هرچه اینطرف و آ نطرف میرفت، هیچ غذایی برای خوردن پیدا نمیکرد. تا اینکه یک روز رفت لب رودخانه تا ماهی شکار کند و بعد از مدتی دلی از عزا دربیاورد

در زمان قدیم، شاگرد بااستعدادی پیش استاد باتجربه ای کشتی یاد گرفته بود. استاد سیصد و پنجاه و نه فن کشتی را به شاگرد آموزش داده بود به جز یک فن که آموزش آن را به تاخیر انداخته بود.

در روزگاران قدیم، شغالی زندگی میکرد که داستان زندگی‌اش از همان روزها تا الان بر سرزبا ن‌هاست.

مرغ ماهی خوار لبه اسکله نشسته بود که چشمش به یک ماهی قبراق و سرحال افتاد.

روزی حضرت سلیمان گذرش به صحرایی خشک و بی آ ب وعلف افتاد.

روزی پادشاهی لباس معمولی بر تن کرد و سوار بر اسب شد و همراه وزیرش به داخل شهر رفت. در بین راه مردی را دید که زیر سایه درختی روی گلیمی دراز کشیده است و چنان خود را مچاله کرده که حتی نوک انگشتش از گلیم بیرون نبود.

مردی توی بیابان آواز می‌خواند و در همان حال می‌دوید. عابرانی که از کنارش می‌گذشتند با تعجب به او نگاه می‌کردند و دلیل این کارش را نمی‌فهمیدند. مرد جوانی که از این کار مرد آواز خوان تعجب کرده بود و از رو به رو می‌آمد، جلویش را گرفت و گفت: «چه خبرت است؟! چرا می‌دوی و می‌خوانی؟